కందము:
శ్రీకరమగు నిది నుదుట వ
శీకరమని తలచ బోకు క్షేమంకరమౌ
'ఛీ' కరమున తుడుపకుమా
మీకరమే తిలక మిడగ మెత్తురు సురులే.
కందము:
పుట్టిన పట్టికి దిష్టియె
వట్టిగనే తగులకుండ పట్టుచు "చాదే"
పెట్టును తల్లియె నుదుటన
బొట్టిగ మన మొట్టమొదటి బొట్టది గదరా!
కందము:
ళులుళులుళాయీ యనుచును
తల ద్రిప్పెడు బిడ్డ నుదుట తంటాల్ బడుచున్
కలిపిన 'చాదును' బెట్టెడు
తెలుగింటను తల్లిని గన తీయని తలపౌ.
కందము:
ఇంటికి వచ్చిన బొట్టే
ఇంటికి రమ్మనుచు జెప్ప నింతికి బొట్టే
కంటికి "నో" యెబ్బెట్టే
వింటిరె మన సంసృతిగన వేడ్కగు నిట్టే!
కందము:
గోటికి గోరింటాకే
మేటిగ కాలికినిగజ్జె మీదట తీరౌ
కాటుక కంటికి, జడయును
బోటికియందమ్ము నుదుట బొట్టే సుదతీ!
కందము:
శోభను గూర్చునుగద నొక
యాభరణము చేరియున్ననది మగువలకే
ఆభరణమె బొట్టొక్కటి
సౌభాగ్యమె నుదుట బెట్ట చక్కటి మోమున్.
కందము:
అద్దము చేతను బట్టుచు
నొద్దికగా ముఖము గనుచు నొకచేతన్ తా
ముద్దుగ నుదుటను కుంకుమ
దిద్దెడు భంగిమ పడతికి తీరుగనుండున్.
కందము:
నీమము వీడక కొందరు
కోమలులే బొట్టు నుంత్రు క్రొత్తగ, కలిలో
లేమకు చర్మపు రంగున
నేమైనా "ఉంది" "లేద" నేటట్లుండున్.
కందము:
హిందువు నీవేయైనచొ
బిందువుగా నుదుట బొట్టు పెట్టుము చాలున్
అందునలౌకిక భావన
మందును మనమనమున కొక హాయే గలుగున్.
కందము:
తిలకము నుదుటన దిద్దుము
తిలకించుము మోము చుట్టు తేజము హెచ్చున్
పులకింతలు మది గలుగగ
తిలకమవై సాటివారి తీరును గనుమా!
